Van wankel naar sprankel

Ik was de jongste van de hoop

ze noemden mij ‘het kakkernest’

een flink pak jonger dan de rest

mijn vader was mijn opa niet

mijn moeder had nog veel verdriet

mijn zusje was gestorven

werd ik daarom wat ‘bedorven’?

Ik was de kleinste van de klas

ze noemden mij ‘een snelle’

een ietsje slimmer dan de rest

ik schreef de mooiste opstellen

ik moest het steevast horen

dat ik hoger kon scoren

werd ik daarom wat gepest?

Ik ging studeren aan d’ unief

literatuur en talen

ik kreeg er eindelijk een lief

het was een heel speciale

we zijn dan maar getrouwd

we kregen ook twee zonen

dat heb ik nooit berouwd!

Na dertien jaar was ik kapot

van trekken aan de kar

ik werd meer dan een beetje zot

van de details en de wirwar

in de cocon van deze man

was niet veel plek voor mij

zette ik daarom een stapje opzij?

Nou ja, het is een hele stap geweest

man twee was lief en héél charmant

hij hield zó van mijn kuiten

allicht ook van mijn duiten

maar weldra was er dit en dat

dat er aan mij niet deugde

er was weer weinig vreugde

Na twaalf jaar was het echt genoeg

ik ben dan maar vertrokken

dat was toch wat hij vroeg

ik krabbel nu weer recht

ik voel me vrij zo echt

ik ga op eigen benen staan

nu mag ik voor mijn missie gaan!

Mijn man die was mijn vader niet

hoewel hij erop leek

mijn moeder zong haar laatste lied

alvorens ze bezweek

maar ik ben wijs en ik heb hoop

en ik blijf verder dromen

het beste kan nog komen!